Poezja patrotyczna opozycyjna egzystencjalna

Poezja patrotyczna opozycyjna egzystencjalna

Ojczyzno moja


Wierzę w ciebie jak w Boga.

Choć Bruksela nas zawlecze

Niechaj każdy nam zazdrości

My chronimy praw - człowieka!

My chronimy praw wolności!


I zabłysną złote świty

Prawdy, męstwa, zgody;

I nauczą się narody

Rzeczypospolitej,

Tej rycerskiej i ofiarnej:

Wszystkich razem cnót wyrazu

Wiary, nauki, miru,

Od murzyńskiej ziemi czarnej

Poprzez Unię do Kaukazu,

Od Kaukazu do Sybiru

Promieniować w wszechświat kresy

Prawdy słońca niespożytej

Tej ostoi , męstwa, zgody;

I nauczą się narody

Rzeczypospolitej!

Co dziś śpiewa wielkie czyny;

Takiej ludzkiej i ofiarnej:

Od ojczystych wód imbiru,

Od murzyńskiej ziemi czarnej,

Poprzez Unię do Sybiru.

Wszystkie prawo ludzkie, nasze,

Poprzez Unię i Syberię

Cały glob opasze.

I obejmie jasność słońca!


Bo to będzie opus Dei

Co wynika z prawa bytu

I boskiego istnień szczytu,

Z przeznaczenia i nadziei

I wieczystym laurem trąca!


Jest pomostem nieba z ziemią,

Bo wartości które drzemią,

Bo natura w takim stanie

Jest naturą zmartwychwstania!